Het Brakelbos

Modderode – of Mont de Rhode, zoals hij beter bekend is – is een onthoofde heuvel die tegen de taalgrens aanschurkt. Op de flanken van deze heuvel ligt een groen en dichtbegroeid tapijt waar beuk en hulst de dienst uitmaken. De bomen hier zijn soms al meer dan een eeuw oud. Dit bos heeft dan ook de nodige geschiedenis.

Een bos met verhalen

Deze parel van de Vlaamse Ardennen maakte vroeger deel uit van de bossengordel die de getuigenheuvels in de streek bedekte. Ook vandaag nog vormt het een geheel met het Bos ter Rijst en het Pottelbergbos. Samen zijn ze wel meer dan 200 hectare groot! 

In de eerste en tweede wereldoorlog werd de natuur hier echter ernstig aangetast. Het bos op de Modderode werd nadien weer in ere hersteld en opnieuw aangeplant – hoofdzakelijk met beuk.

Maak kennis met het Brakelbos!

Dit heuvels in dit bos nodigen je uit om een wandeling te maken. Je hebt dan ook de keuze: hier vind je verschillende staptochten die je kan afwerken op je eigen tempo – lange en minder lange wandellussen. Probeer de 11 km lange Brakelbos wandelroute of de stevigere 17 km lange Dwaallicht wandelroute (en verken zo ook het Bos ter Rijst).

Dat je af en toe flink moet klimmen, neem je er natuurlijk met de glimlach bij! Je kan kiezen uit tal van wandelpaden in en rond het bos. En wie weet spot je wel enkele elegante reeën of speelse eekhoorns. Die zitten hier namelijk in overvloed.

Het Brakelbos ontdekken

Het Brakelbos betreden gaat het makkelijkst via Brakel, maar ook in het centrum van het gehucht d’Hoppe is er een ingang voorzien. Op het einde van de Brakelbosstraat in Brakel is er parking voor je wagen. Net als aan de horecazaken van D’Hoppe (Vloesberg).

Ben je volop aan het stappen in dit imposante bos? Dan valt de krioelende natuurpracht je vast meteen op. Omdat beuken maar weinig zonlicht doorlaten door hun dichte kruin, zijn de bodemplanten hier schaars. Maar de planten die wél hun plekje veroveren, zijn meer dan de moeite waard.

Adembenemend mooie natuur

Hier bulkt het van de wilde narcissen, bosanemonen en salomonszegels. De bekendste is echter ongetwijfeld de wilde hyacint, die in het voorjaar een lichtblauw bloementapijt verspreidt tussen de statige stammen. Als je goed zoekt, vind je hier en daar misschien ook wel wat blauwe bosbessen.

Hoor je dat geklater in de verte? Dat is het geruis van het water dat door de Sassegembeek stroomt. Honderden bronnetjes zorgen voor een non-stop watertoevoer naar de beek, die op zijn beurt weer uitmondt in de Zwalm – na een buitelende tocht over steile ravijntjes en door een idyllische beekvallei.