De 3 mooiste bossen

Het grootste bos van de Vlaamse Ardennen vind je in Kluisbergen. Met z’n 300 hectare aan oogverblindende natuur staat het Kluisbos garant voor uren wandel- en/of fietsplezier. Bovendien is z’n locatie uniek: op de 141 meter hoge Kluisberg, pal op de taalgrens. Door z’n uitgestrektheid kan je in alle rust via verschillende wandelpaden de geheimen van de fauna en flora in het gebied ontdekken. De hellingen trakteren je bovendien op adembenemende vergezichten en rustplekjes die op de setting van een romantische film lijken. Fietsen, mountainbiken, paardrijden, of toch gewoon maar wandelen, de mogelijkheden om op stap te gaan in dit groene paradijs zijn eindeloos.

In het Kluisbos neem je ook een duik in de geschiedenis. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kregen de immense bomen namelijk enkele zware klappen te verwerken. Een groot deel van het bos verdween toen. Later kwamen daar nog eens de schadelijke gevolgen van de ontginning van zavel en veldsteen bovenop. Intussen is er een plan opgesteld dat het bos een tweede leven moet geven. Zo worden op sommige plaatsen grote eiken en beuken gericht gekapt om open plekken te creëren. Hierdoor krijgen andere plantensoorten meer kansen om zich te ontwikkelen.

Nog meer geschiedenisles krijg je bij een bezoek aan Peetje en Meetje. Dat zijn geen bompa en bomma die de wacht houden, maar twee grote rotsblokken met een verhaal. Ze vormen de voetstukken van een dolmen, een offertafel van de Keltische druïden. Bij de Vierschaar, een plaats afgezet door vier banken (scharen), werd ten tijde van keizer Karel De Grote dan weer recht gesproken. Hier stonden vroeger vier beuken die de richting van Berchem, Amougies, Orroir en Kwaremont aanwezen. Door bliksem, ziekte en oorlog zijn ze één voor één verdwenen en is de Vierschaar uitgegroeid tot een rustplaats in het bos. Een andere bezienswaardigheid is de Toren. Hier zouden bosgeuzen vroeger het volk toegesproken hebben om ze tot het protestantisme te bekeren. Later werd het bouwwerk gebruikt als uitkijkpost voor het leger van de Franse generaal Napoleon Bonaparte.

Op zoek naar pure en ongerepte natuur? Ook dan ben je in het Kluisbos aan het juiste adres. Een deel van het woud is namelijk een reservaat. Dat wil zeggen dat er hier geen tussenkomsten van de mens gebeuren. Als een boom omwaait, blijft die gewoon liggen. Da’s goed nieuws voor insecten want een verblijf in de schors is voor hen vergelijkbaar met een vijfsterrenhotel met rijkgevuld ontbijtbuffet. Vogels, zoals de glanskop, kuifmees en bosuil, zien in diezelfde insecten dan weer een heerlijk vieruurtje. Met een beetje geluk spot je ook de zeldzame vuursalamander, die z’n thuis heeft in de bronnen en poelen in het bos.

Naast een gevarieerd en ecologisch waardevol landschap onderscheidt het Kluisbos zich ook door z’n kindvriendelijkheid. Zo zijn er verschillende speelzones waar jong en oud uren kunnen ravotten. Bekomen na een deugddoende wandeling kan dan weer in één van de vele horecazaken rond het bos. Een verfrissend ijsje of een zelfgemaakte pannenkoek smaakt dubbel zo hard na een tocht van enkele kilometers, nietwaar? Een prima manier om het Kluisbos te verkennen is via de Kluisbos wandelroute.

Vergeet de zevende symfonie van Beethoven, in het meer dan 100 hectare grote Muziekbos in Ronse geniet je van de deuntjes van ritselende bladeren en fluitende vogels. Want hoewel de naam het misschien zou doen vermoeden, zitten er geen geluidsinstallaties verstopt tussen de bomen. De term “muz” is eigenlijk gewoon het Keltische woord voor “moeras”. Want jawel, eeuwen geleden was de ondergrond hier nogal drassig. En je las het hierboven al, dit bos zal in de toekomst alleen maar groter worden.

Er zijn verschillende opties om het Muziekbos in al z’n glorie te verkennen. De Muziekbos wandelroute, een gevarieerde tocht van 11 kilometer, gidst je langs alle verborgen plekjes. Mag het wat uitdagender? Dan is de Vlaamse Ardennen Challenge ongetwijfeld iets voor jou. Met z’n afstand van 22,6 kilometer is deze tocht enkel geschikt voor de geoefende wandelaars. Je kan ook je eigen wandeling samenstellen via het wandelnetwerk Getuigenheuvels Vlaamse Ardennen. Voor kinderen zijn er trouwens verschillende speelparadijzen, kriskras verspreid over het gebied.

Ook voor de Instagram-liefhebbers is een kiekje van het Muziekbos een meerwaarde voor hun tijdslijn. Zeker in de maanden april en mei kan je hier prachtige foto’s maken. Dan bloeit de boshyacint volop, waardoor het bos een fleurig blauw tapijtje krijgt. De hyacint is trouwens niet de enige bloem die hier met de aandacht gaat lopen. Ook de maagdenpalm en daslook groeien hier massaal. Die laatste plant kan je zelfs gewoon opeten. Alsof je deel uitmaakt van een kleurrijk sprookje.

Dat sprookjesgevoel zal alleen maar versterken wanneer je de Geuzentoren bereikt. M. Scribe, die ooit de eigenaar was van dit grote bos, plantte hem hier neer in navolging van een Engelse trend. Hij gebruikte hem als uitkijktoren om van de omliggende landschappen te genieten. Wist je trouwens dat de Vlaamse Ardennen hier hun definitieve naam kregen? Toen dichter Omer Wattez de Geuzentoren beklom, raakte hij op de top danig onder de indruk van het magnifieke uitzicht. “Maar dat zijn hier de Vlaamse Ardennen”, riep hij naar z’n collega Pol De Mont. En zo geschiedde. In 2013 werd het bouwwerk helemaal wereldberoemd dankzij de opnames van de BBC-reeks ‘The White Queen’. Als je zelf de houten wenteltrap wil beklimmen, kan je een geleid bezoek aanvragen of kiezen voor de verhalenwandeling. 

De Modderode - of Mont de Rhode, zoals hij beter bekend is - is een onthoofde heuvel in Brakel. Hoe je een berg kan onthoofden? Wel, de top werd vroeger afgegraven om zand te winnen. De groeve is nog altijd zichtbaar, al is ze nu gevuld met weelderige bloemen en planten. De heuvel mag dan wel onthoofd zijn, dat wil niet zeggen dat je bij een wandeling geen stevige schoenen moet aantrekken. Er zijn namelijk enkele steile klimmen. Gelukkig geven die pittige stukjes die je af en toe moet overwinnen je een voldaan gevoel achteraf. Er zijn in elk geval tochten genoeg om te maken, want samen met het Bos ter Rijst en het Pottelbergbos vormt het Brakelbos met z’n eeuwenoude beuken een natuurparadijs van maar liefst 200 hectare groot. Naast de blauw-paarse wilde hyacint groeien hier in het voorjaar ook wilde narcissen, bosanemonen en salomonszegels. En als je goed zoekt, vind je misschien wel wat blauwe bosbessen.

Je kan het bos verkennen via één van de vele wandelroutes die hier uitgestippeld zijn, en waarbij je keuze hebt tussen korte en lange lussen. Omdat beuken maar weinig zonlicht doorlaten door hun dichte kruin, zijn de bodemplanten hier schaars. Maar de planten die wel hun plekje veroveren, zijn meer dan de moeite waard. Wil je graag dieren spotten? Als je stil bent, bots je misschien wel op een elegante ree of een schattige eekhoorn. Die hebben zich hier namelijk in overvloed gevestigd. Ze lessen hun dorst in één van de vele bronnetjes die naar de Sassegembeek stromen. Wanneer je tijdens je wandeling het klaterende water hoort, krijg je het gevoel dat je deel uitmaakt van een adembenemende natuurdocumentaire.